|
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΥΤΗ Ο ΠΟΡΟΣ ...
... είναι ακόμα πιο γραφικός, περισσότερο λατρευτός. Τα μεγάλα σκιερά πεύκα φθάνουν ως τις απόκρημνες ακτές ή τις αμμουδερές παραλίες του. Στα ορεινά οι κάτοικοι απασχολούνται με τους ελαιώνες και τα σπαρτά, ενώ στο οροπέδιο της Φούσας με τα αμπέλια. Στα πεζούλια καλλιεργούν στάρι και βίκο. Περίφημα ήταν τα αλώνια του Πόρου. Στις πλαγιές βάζουν χαρουπιές, συκιές και αμυγδαλιές.
Αρκετοί ασχολούνται με την κτηνοτροφία. Στο Λεμονοδάσος με τα λεμόνια και τα πορτοκάλια, βγάζοντας την περίφημη λεμονάδα και πορτοκαλάδα του Πόρου. Από τις κύριες όμως ασχολίες για πολλούς ήταν η αλιεία και το "κτύπημα" των πεύκων. Χαράζοντας τα πεύκα συλλέγουν το ρετσίνι στην αρχή σε κάδους και στη συνέχεια σε μεγάλες γούρνες. Στο τέλος του καλοκαιριού τα κατεβάζουν με τα άλογα και τα μουλάρια στο Ασκέλι και από εκεί το μεταφέρουν με καΐκια στον Πειραιά.
Οι ψαράδες, χερομάχοι της θάλασσας κάνανε τη δουλειά τους με τα σύνεργα και τη τέχνη που 'μαθαν από τους πατεράδες και τους παππούδες τους. Δίχτυα, παραγάδι και το πυροφάνι με γυάλεμα στην ακρογιαλιά, σιγανό κουπί, το κεφάλι μέσα στο γυαλί, το καμάκι στο χέρι και την απόχη από παραγαδόσπαγγο στο πλευρό. Που και που, όταν δεν φαινόταν από τους κάβους κάνα περιπολικό του Λιμενικού, τίναζαν και κανένα δυναμιτάκι, να βγάλουνε ζωντανό δόλο για τα παραγάδια.
Τα καΐκια χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά προϊόντων, πολλές φορές κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες. Σιγά-σιγά οι Ποριώτες αρχίζουν να ασχολούνται με τον τουρισμό. Δίπλα στα παραδοσιακά καφενεδάκια, ξεφυτρώνουν σιγά σιγά τα πρώτα τουριστικά μαγαζιά με είδη Λαϊκής Τέχνης.
Πολλά σπίτια μετατρέπονται σε πανσιόν με ενοικιαζόμενα δωμάτια. Γραφική εικόνα οι ιδιοκτήτες τους να περιμένουν μαζί με τους αχθοφόρους τους τον ερχομό του πλοίου, για να φιλοξενήσουν τους επισκέπτες του νησιού, οδηγώντας τους μέσα από τα κάτασπρα σοκάκια που ήταν πνιγμένα στα γιασεμιά και στις βουκαμβίλιες.
Επίσης πολλοί Ποριώτες επανδρώνουν τα πλοία της "γραμμής", που σιγά σιγά αρχίζουν και πλυθαίνουν, και άλλοι γίνονται βαρκάρηδες, που εξυπηρετούν το πέρασμα στο Γαλατά ή μεταφέρουν τους τουρίστες στις γραφικές παραλίες του νησιού. Κάποιοι από αυτούς χρησιμοποιούν τις καΐκες τους για να μεταφέρουν μέχρι και αυτοκίνητα από το Γαλατά στον Πόρο.
Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του νησιού περνούσαν την ώρα τους στα μικρά καφενεδάκια, στις γραφικές ταβερνούλες του νησιού, με ούζο και ψητό χταποδάκι. Απαραίτητες και οι περατζάδες σε όλη την παραλία της πόλης.Οι Ποριώτες και οι επισκέπτες του νησιού διασκέδαζαν με τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες στην ταράτσα του κινηματογράφου "Διάνα", που ήταν πνιγμένη στο γιασεμί.
Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει "το πανηγύρι" στη γιορτή του Μοναστηριού της Ζωοδόχου Πηγής στις 19 Απριλίου. Επίσης ο εορτασμός της Παναγίας στο γραφικό εκκλησάκι, στη Βρυσούλα, πάνω από το Συνοικισμό, στις 2 Ιουλίου, του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου, της Αγίας Παρασκευής στη Φούσσα, στις 26 Ιουλίου, καθώς και τα διάφορα άλλα πανηγύρια που γινόντουσαν στα ξωκκλήσια του νησιού, στην ονομαστική εορτή του Αγίου.
Τέλος πρέπει να αναφερθούμε στις μοναδικές διαδρομές μέσα από πανέμορφα σκιερά μονοπάτια, δίπλα στα σκίνα και στις μιρτιές, με πεζοπορία, άλογα ή μουλάρια, για να μετακινηθούν οι "ντόπιοι" ή οι τουρίστες προς το Ναό του Ποσειδώνα και τις άλλες περιοχές του νησιού.
ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '50
 |
Στη δεκαετία του 50 πολλές ήταν οι γραφικές φιγούρες που έβλεπε κανείς να περιδιαβαίνουν στα σοκάκια του Πόρου.
Οι πλανόδιες «γαλατούδες», που ήταν δύο μαυροφορεμένες γυναίκες φορτωμένες με ένα τσίγκινο δοχείο και πούλαγαν φρέσκο γάλα στις γειτονιές.
Οι πλανόδιοι μανάβηδες με τα γαϊδουράκια τους πούλαγαν τη πραμμάτεια τους στα σοκάκια του νησιού. Διάφοροι γυρολόγοι όπως οι καρεκλάδες ο ακονιστής, οι γανωτζήδες και διάφοροι άλλοι γραφικοί τύποι οι οποίοι έχουν λείψει στις μέρες μας. |
|
http://www.koutouzis.gr/
|
Ευχαριστούμε τον κ. Κώστα Μωραίτη για την παραχώρηση των φωτογραφιών
απο το ιστορικό του φωτογραφικό αρχείο.
|
