Όσοι αγαπούν την πεζοπορία μπορούν να εξερευνήσουν την πευκόφυτη ενδοχώρα του Πόρου.

Οι διαδρομές μέσα στο ανέγγιχτο φυσικό περιβάλλον, η μυρωδιά του πεύκου και η θαυμάσια θέα
στην ευρύτερη περιοχή από τους λόφους του νησιού θα τους ανταμείψουν.

Τροιζηνία...

Ο Πόρος και γενικότερα η επαρχία Τροιζηνίας είναι μία από τις λίγες περιοχές, οι οποίες έχουν να επιδείξουν έναν τόσο μεγάλο και ποικιλόμορφο Ατλα ενδιαφερόντων, που θα ήταν άδικο για τον τόπο μας αλλά και για τους χιλιάδες επισκέπτες του, Έλληνες και Ξένους, να παραμένει στους πολλούς άγνωστος και απροσπέλαστος.
Υπάρχουν παλιά μονοπάτια μέσα στα δάση και στη φύση από τις αρχές του περασμένου αιώνα, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι για να μετακινηθούν στις διάφορες περιοχές και στον Πόρο και στην Τροιζηνία και στα κοντινά Μέθανα.

Περιβάλλον...

Ο σύγχρονος επισκέπτης αναζητάει κάτι περισσότερο από την ηλιοθεραπεία ή άλλες τυποποιημένες μορφές διασκέδασης.
Ο σύγχρονος επισκέπτης πιο ώριμος, πιο καλλιεργημένος, και ευαισθητοποιημένος σε ζητήματα περιβάλλοντος, ιστορίας και πολιτισμού εξερευνά και μαθαίνει με κάθε τρόπο όλα όσα συνθέτουν το πρόσωπο και τη ψυχή ενός τόπου.
Ο σύγχρονος επισκέπτης αναζητά διάφορες μορφές εναλλακτικού τουρισμού, που θα γεμίσουν μαζί με τον ήλιο και τη θάλασσα την καθημερινότητα του στις διακοπές του.

Απόδραση...

Ετσι αναζητά μία άλλου τύπου εναλλακτική απόδραση, όπως μια περιπατητική εκδρομή σε χώρους ιστορικού, γεωλογικού και φυσιολατρικού ενδιαφέροντος, μέσα από μονοπάτια, στην άγνωστη πλευρά του τόπου μας.
Στον Πόρο μέχρι και τη Δεκαετία του 60’ ο δρόμος πήγαινε μέχρι το Μοναστήρι δεξιά και από το Γεφυράκι και μέχρι το Νεώριο αριστερά. Από τις αρχές του 70 οι διαδρομές επεκτάθηκαν και έτσι σήμερα ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος μας μεταφέρει σε όλες τις τοποθεσίες του νησιού. Για να μετακινηθούμε όμως στις διάφορες περιοχές μέσα από τα δάση και τη φύση, χρησιμοποιούμε τα παλιά μονοπάτια.

Πεζοπορίες...

Οι ντόπιοι και οι τουρίστες πήγαιναν παλαιότερα στις διάφορες τοποθεσίες του Πόρου με τα πόδια ή με τα άλογα μέσα από πανέμορφα μονοπάτια, πολλά από τα οποία διατηρούνται μέχρι και σήμερα.

Για να πάει κανείς στο Ναό του Ποσειδώνα το μονοπάτι ξεκινούσε από το Συνοικισμό, περνούσε από την Παναγία στη Βρυσούλα, συνέχιζε προς τον Προφήτη Ηλία, έφθανε στον Άγιο Στάθη και από εκεί στα Παλάτια που βρίσκεται ο Ναός του Ποσειδώνα.

Στο Ναό του Ποσειδώνα μπορούσε να πάει κάποιος και από το Μοναστήρι περνώντας από τον οικισμό «Σαμουήλι».

Από το Ναό μπορούσε να κατέβει στην Βαγιωνιά, για μπάνιο μέσα από τη Φούσα ή να πάει για ψάρεμα στην Σκάρπιζα περνώντας από το «Κρο», ένα πανέμορφο κτήμα με τρεχούμενο νερό.

Σήμερα για να πάμε από τον Πόρο στο Ναό του Ποσειδώνα χρησιμοποιούμε τρία διαδοχικά μονοπάτια και οχρόνος που απαιτείται είναι περίπου μία ώρα και 30 λεπτά.

Α. Το πρώτο μονοπάτι ξεκινά από το τέλος του Συνοικισμού και περνώντας μέσα από το ξεροπόταμο καταλήγει στη Βρυσούλα.

Β. Μετά τη Βρυσούλα, το δεύτερο μονοπάτι ξεκινά ακριβώς πάνω από την πηγή, και συνεχίζει φτάνοντας στον Άγιο Στάθη.

Γ. Από τον Άγιο Στάθη ξεκινά το τρίτο μονοπάτι, το οποίο περνώντας από το οροπέδιο "Πολυχρόνι", φτάνει στη μεγάλη ελιά που βρίσκεται στην άκρη του άλλου οροπέδιου που βρίσκεται ο Ναός του Ποσειδώνα.

Απέναντι στο Γαλατά οι Τουρίστες ξεκινούσαν από την Πλάκα με γαϊδουράκια για να επισκεφτούν το περίφημο Λεμονοδάσος, με τους νερόμυλους και τον καταρράκτη που το πότιζε διατηρώντας καταπράσινες τις λεμονιές.

Άλλη διαδρομή ήταν αυτή που ξεκινούσε από την χωριό της Τροιζήνας, απέναντι στο Γαλατά και περνούσε από την πέτρα του Θησέα για να καταλήξει στο Διαβολογέφυρο.